Het gebrek aan aandacht werd versterkt doordat het werk van het zorgpersoneel en dat van de vloerenspecialisten elkaar in de weg zaten. Na een grondige ‘polymeren en conserveren’-onderhoudsbeurt mag een patiëntenkamer namelijk 24 uur lang niet worden gebruikt. Het zorgpersoneel raakte daardoor soms in de knel qua beschikbare kamers. Met als gevolg dat onderhoud vaker werd uitgesteld, of halverwege afgekapt omdat de kamer toch nodig was. De schoonmakers konden hun primaire taak – het schoonmaken en onderhouden van de vloeren – vaak niet voldoende uitvoeren. Hierdoor gingen ze ’s avonds vaak met een onvoldaan gevoel naar huis: hun werk was niet af en het was ook niet goed genoeg. Hoe kun je hier als organisatie verandering in brengen?

Mariska Zegers, domeinleider People bij Alpheios en Danny Heiming, hoofd schoonmaak van het Radboudumc leggen het uit. “We zijn een project gestart waarin we het vloerenteam, per slot van rekening de uitvoerders, in diverse bijeenkomsten hebben gevraagd wat zij nodig hadden om hun werk goed te kunnen doen”, vertelt Danny. Het team moest er even aan wennen dat die vraag aan hén werd gesteld. Maar als specialisten in hun vakgebied hadden ze daar natuurlijk wel ideeën over. Langzaam maar zeker kwamen dan ook de suggesties over tafel. Over welke machines ze graag wilden hebben, en wat die allemaal moesten kunnen. Wanneer ze ondersteuning of hulp van de leiding prettig vonden, en wanneer niet. Door deze overleggen en de opdracht om met unaniem gedeelde voorstellen te komen, groeiden ze van individuele schoonmaakeilandjes uit tot een hecht team. Met allemaal hetzelfde belang: fijn kunnen werken en goed werk kunnen leveren.

Een belangrijk moment binnen dit proces was een bezoek van het hele vloerenteam aan Alpheios in Heerlen. Hier werden de knelpunten verder besproken en oplossingen bedacht, zoals de inzet van Endurer-machines én een nieuwe schoonmaakmethode. Nadat Alpheios diezelfde machines en methode ook ter plekke in het Radboudumc liet testen, ging de kogel door de kerk. “We hebben ze ook nog met machines van concurrenten laten werken”, voegt Mariska toe. “Zodat ze écht zelf iets te kiezen hadden en het verschil konden toetsen aan hun eigen praktijk.”

Centraal in de nieuwe aanpak staat een andere schoonmaak-/ en onderhoudsmethode. Die brengt niet, zoals gebruikelijk, een beschermlaag aan op de vloer – die dan steeds weer verwijderd en opnieuw aangebracht wordt – maar maakt de vloer schoon en onderhoudt deze met diamantpads. “Deze methode maakt de poriën in de vloer open, die moeten op vakkundige wijze weer worden gedicht. Dat is dus echt anders”, legt Danny uit. “Maar we waren ervan overtuigd dat onze specialisten dit snel zouden oppakken.” Daarbij kregen zij hulp van vakdocenten en begeleiders van Alpheios, die de nieuwe methode bij hen introduceerden en aanvulden met begeleiding op de werkvloer.

“Deze methode vergt nieuwe deskundigheid van de schoonmakers”, erkent Danny. Maar de leerbereidheid was groot, het was een ingecalculeerd klein risico.” Vloerenspecialist Erik Driessen is het daarmee eens: “Ik werk al 38 jaar in de schoonmaak hier in het ziekenhuis. Dan raak je natuurlijk ontzettend gewend aan de manier waarop je altijd schoonmaakt. Je denkt bijna dat het niet anders kan. Ik moest even opletten, maar toen had ik het al snel onder de knie.” 

Groot voordeel van de nieuwe methode is dat een vloer binnen twee à drie uur helemaal schoon en onderhouden is. Het zorgpersoneel is een patiëntenkamer dus geen volledige dag meer kwijt. Hierdoor ziet het verplegend personeel de vloerspecialisten nu juist graag komen om de patiëntomgeving hygiënisch te maken. Vloerspecialist Maikel Rutten is erg blij dat de onderlinge omgang nu zo hartelijk en vriendelijk is: “Ik krijg nu zeer regelmatig complimenten over mijn vloeren”. Zo vat hij de nieuwe sfeer perfect samen. 

In het spoor hiervan voerde Danny nog een aantal veranderingen door. Zo kreeg elke vloerenspecialist een eigen gebied of afdeling toegewezen, waar hij de (eind)verantwoording over heeft. “Eric was bijvoorbeeld heel lang een soort vliegende keep, een brandjesblusser. Dat vonden we niet langer wenselijk, juist omdat hij daardoor het trots zijn op zijn eigen werk een beetje misliep.”

Ook kregen de specialisten meer regie over hun eigen planning en werk. “Het is mijn verantwoordelijkheid om te zorgen dat het op mijn afdeling hygiënisch schoon is”, vertelt Maikel tot slot. “Dan is het ook fijn dat ik elke dag mijn planning, los van alles wat er in een ziekenhuis opeens kan gebeuren, zelf mag maken. En niet de leiding hoef te vragen wat ik op een dag moet gaan doen.” Eric vult aan: “Wanneer ik zie dat het bijvoorbeeld bij de lifthal vuil is geworden, kan ik besluiten om dat meteen aan te pakken.”

De nieuwe aanpak is succesvol. Dat vindt Alpheios, dat vindt het Radboudumc, en dat vinden zeker de vloerenspecialisten zelf. Zo is bijvoorbeeld de onderlinge solidariteit sterk toegenomen. Collega’s vragen elkaar daardoor veel gemakkelijker om hulp. Maikel: “Dat doe ik bijvoorbeeld vaak bij groot onderhoud, omdat het best veel werk is. Maar ook als ik een bijzonder schoonmaakprobleem aantref. Ik weet dat als ik mijn vraag in de groep gooi, er altijd een collega is die een dergelijke situatie al eens heeft meegemaakt en weet hoe je dat moet oplossen.”